تهران بهار 1401

حتی در این شهر دود گرفته ی تهران هم می توان نقش ها و بناهای زیبایی را پیدا کرد. هر تغییر مکانی چه در ذهن و چه بصورت فیزیکی می تواند یک سفر محسوب شود و همانند طولانی ترین سفرها منبعی بزرگ برای الهام بخشی. از میدان فردوسی می گذشتم که چشمم به این طرح بزرگ از تصاویر شاهنامه روی دیواری ساختمانی بلند افتاد.

مبهوت کننده بود. و از آن مبهوت تر که انبوه عابرینی که از آنجا می گذشتند هیچ یک ثانیه ای برای نگاه کردن به این تصویر بزرگ  نمی ایستادند. انگار هیچ کس آن را نمی دید و اگر می دید فقط نقش و نگاری بود و بس.

شهر فقط خانه ها و ساختمان های بلند نیست. شهر بیانگر هویت است و برای من ایرانی چه هویتی بالاتر از شاهنامه و داستان هایش که این گونه در حصار این شهر بی قواره در حال از بین رفتن می باشد.