از گذشته ى او نپرسيد زيرا هيچ گذشته اى ندارد وازآينده ى اونپرسيد چون نمى داند به كجا خواهد رفت. فقط آمده است كه باشد. فقط خواسته كه ببيند و بشنود و بفمهمد ودرنهايت فراموش كند. پس آنچه بدست مى اورد اهميتى ندارد. فقط مانند پتكى بر سرش فرود خواهد آمدهمين.پس بايد تنها باشد.نبايد نه كسى را ببيند نه كسى او را ببيند. بايد تنها رهگذر اين حوادث باشد.میداند كه آنچه مى فهمد از دايره درك همه خارج است و باز مى داند كه قرار نيست انسان روزى بدرك آنچه او مى فهمد نائل شود…

ادامه داستان

نورها وقتى از دريچه ى چشمش بدرون او مى تابد او را به خلسه مى برد و او در مى يابد كه اين همه نور سرگردان براى اولين بار است كه مخاطبى پيدا كرده اند. نورها هياهو كنان از كنار او مى گذرند و او تنها در خلا به همهمه اين همه نور نگاه مى كند. روى خلا مى نشيند. چشمهايش را مى بندد و بعد در افكارش فقط دنبال حسى مى گردد كه اين تنها تماس نوع انسان را با تلاطم نور ستارگان معنا كند . چشم مى گشايد او از لغات فراتر رفته است. چيزى براى گفتن و نوشتن نيست. لحظه اى آمد و رفت. و او سوار برسفينه به حركت خود ادامه مى دهد. بدون آنكه رد پايى از خود بجا بگذارد.

ادامه داستان

زن کنار پنجره نشسته و چشم به جاده پیچ در پیچ در انتظار مرد بود.صورتش گل انداخته بود و پلک راستش پی درپی می پرید.دست روی قلبش گذاشت ، قلبی که می توانست بیرون بپرد. قلبی که می توانست حرف بزند(راستی ناهار چه پخته ای) همان که او دوست دارد: برنج دمسیای طارم با ماهی سفید…   فقط همین…  تو که میدانی دوست دارد ماهی را با برنج خالی  بخورد.ولی به نظر من کافی نیست.”کافی نیست” یعنی ممکن است خوشش نیاید …

ادامه داستان