رویاپارک تهران

1401/01/02

سفرنامه ها می توانند حکایت  یک سفر ساده  باشد. به جایی به همین  نزدیکی.  یک جای مفرح که ناگهان در دلش خاطراتی برای شما جوانه بزند و همیشه  همراه  شما  باشد.  رویاپارک هم می تواند چنین  جایی  باشد. امروز من و مهسا به رویاپارک رفتیم و بغیر از اینکه  سفری مفرح و ساعات خوشی را با هم  در  آنجا  گذراندیم تجربه های جالب و تازه ای هم داشتیم.

تجربه ای که صرفا در سایه عکاسی بدست می آمد. اگر در آنجا و آن فضا عکسی نمی گرفتیم از چنین  تجربه  ای  هم خبری  نبود. رویاپارک  در موزه حیات وحش دارآباد قرار دارد. نمی دانم آیا از جایی گرته برداری شده و یا نه همه یک ابتکار شخصی است. هر چه هست با ارزش  است. بخصوص  اینکه این ارزش ناشی از استفاده از یک وسیله افزوده می باشد. باید دوربین عکاسی همراهتان باشد تا از موقعیت ها عکس بگیرید. حتی دیدن هم بکار نمی آید و همین هم برای من جذاب ترش می کند. اینکه سیستم اعصاب و اندام های حسی ما کارایی خود را از دست داده و دوربین عکاسی خود بمثابه هم حسگر تازه و هم مفسر آنچه باید دیده شود عمل می کند فوق العاده است. عکاسی جزئی از علایق من هست و امروز به جلوه ای جدید از آن پی بردم.

همه چیز در همانجا اتفاق می افتد. پس از آن و بدون عکس چنین تجربه ای معنا نخواهد داشت.

بگمانم این همان چیزی است که باید منتظر باشیم تا در دنیای متاورس با شدت و عمق  بیشتری رخ دهد.

من از این تجربه لذت بردم. از عکس هایی که من و مهسا گرفتین و حالا جزئی از خاطرات ماست. جزئی از تجربه های جدید ما.  ما در کنار عمقی از کهکشان که تا پیش ازین دست نیافتنی می بود.