دغدغه های طبیبانه

من هم واکسن زدم

دکتر عبدالرضا ناصر مقدسی-این نوشته در روزنامه شرق به چاپ رسیده است

خلاصه بعد از مدتها من هم بعنوان کادر درمان هفته گذشته واکسن زدم. اینکه چرا یک پرسنل درمانی باید این همه دیر واکسن بزند آنقدر تکراری شده که دیگر حوصله بحث در مورد آن را ندارم. هنوز که هنوز است حجم بزرگی از کادر درمان واکسن نزده اند. چه برسد به مردم عادی که بقولی شاید واکسیناسیون عمومی تا سال 1401 نیز کامل نشود و ما فقط باید شاهد مرگ و میر بیشتر باشیم.این داستان در مملکت ما سردراز دارد و حالا و حالاها باید پاسخ تصمیمات غیرمسئولانه مسئولین را مردم ما بدهند.

پس سخن را کوتاه می کنم و سراغ اصل مطلب می روم: زدن واکسن. داشتم به سمت اورژانس می رفتم تا بیمارم را ببینم که با من تماس گرفتند که سریع بیا که نوبت زدن واکسن شماست. حس عجیبی بود. اینکه در یک فرایند جهانی شرکت کنی حس و حال خاصی دارد. البته با اینکه تجربه عجیبی بود اما شخصا امیدوارم نسل های بعدی دیگر چنین چیزی را آنهم در سرزمین ما که هیچ حساب و کتابی ندارد تجربه نکنند.حالا که اولین دوز واکسن را زده ام داشتم به این موضوع فکر می کردم که چگونه بدین مرحله رسیده ایم. بیماری کوید-19 یک چالش بسیار بزرگ برای پزشکی بوده و هست.

همه گیری ویروس کرونا

اگر چه این همه گیری تمامی جوانب انسانی را تحت الشعاع خود قرار داد اما از طرفی علم پزشکی را نیز به چالش کشید. علمی که در هزاره سوم بسیار پیشرفت کرده بود و اطلاعات بسیاری در مورد ویروس، بیماری های ویروسی و نیز راههای مقابله با آن داشت. در طول یک صد سال گذشته علم پزشکی به انواع مختلف با بیماری های ویروسی دست و پنجه نرم می کرده است. ویروس نقص ایمنی که بوجودآورنده ی بیماری ایدز می باشد یک نمونه بسیار مشخص است که برای سالها بسیاری از محققین را درگیر خود نموده است. اگر چه راهی برای درمان نهایی این ویروس یافت نشده اما سرانجام علم پزشکی توانسته که این بیماری را کنترل و محدود نماید که خود پیروزی بسیار بزرگی برای بشر محسوب می شده است. اما حملات ویروس ها ادامه داشته مواردی همانند ابولا و یا زیکا از ویروسهای ناتوان کننده و کشنده ای هستند که هنوز نیز بشر با آنها دست به گریبان است.

در میان چنین درگیری هایی ست که کوید-19 ظهور می کند. ویروسی که گرچه جدید است ولی هم خانواده های آن قبلا نیز نوع بشر را درگیر نموده اما بشر توانسته آنها را بنوعی مهار نماید. پس در وهله اول بنظر می رسید که مقابله با این ویروس هم نباید کار سختی باشد. اما هر چه جلوتر رفتیم فهمیدیم که رفتار این ویروس با همه ی آنها فرق می کند. داروها یکی پس از دیگری امتحان شدند. کاملا منطقی بود که از داروهایی استفاده شود که در درمان سایر بیماری های ویروسی موفقیت آمیز بودند. حجم داروهای مورد استفاده و کارآزمایی های بالینی انجام شده در همین زمان کوتاه نتنها بسیار شگفت انگیز است بلکه نشان از توان بالای بشر در تحقیق علمی و هدفمند دارد.

همین موضوع نیز مهم ترین عامل موفقیت او  محسوب می شود. اینکه می تواند مسئله را طرح کرده، جوانب مختلف آن را بررسی نموده و سپس در حجمی بسیار بالا و با کیفیتی شگفت انگیز به کارآزمایی های بالینی در مورد آن بپردازد همه و همه نشان از پیشرفت شگفت انگیز گونه بشر از نظر شناختی و معرفتی دارد. همین پیشرفت نیز در نهایت و با این سرعت منجر به ساخت واکسن های متفاوت و متعدد با مکانیسم های مختلف شد. دانشمندان بدرستی مشخص کردند که تنها راه رویارویی با این پاندمی، واکسیناسیون گسترده است.

واکسن هایی با تکنولوژی جدید

در عین حال صرفا از راه حل های قدیمی استفاده ننموده و دست به ابداعی بی نظیر در ساخت واکسن هایی با تکنولوژی جدید زدند که تحولی بزرگ نتنها در امر واکسن سازی بلکه در درمان سایر بیماری ها نیز محسوب خواهد شد. هفته قبل من هم مثل میلیونها نفر از مردم جهان یکی از این واکسن های پیشرفته را زدم.  وقتی که پرستار داشت واکسن را در سرنگ می کشید تا به من تزریق کند من داشتم به راهی فکر می کردم که بشر تا اینجا طی نموده است. خوشحالم که در چنین زمانه ای زندگی می کنم که چنین تجربه شگفت انگیزی را می توانم در خاطرات خود ثبت نمایم.

دکتر عبدالرضا ناصر مقدسی متخصص مغز و اعصاب و درمان بیماری ام اس (MS) در بیمارستان سینا مرکز تحقیقات ام اس