دغدغه های طبیبانه

سوش دلتای ویروس کرونا

عبدالرضا ناصر مقدسی

در روزنامه شرق به چاپ رسیده است

موج پنجم کماکان ادامه دارد و همینطور دارد قربانی می گیرد. آمار فوتی ها در شبانه روز از 400 نفر رد شده و پیش بینی می شود به ششصد نفر در روز برسد. اورژانس ها پر است. بیماران بصورت سرپایی درمان می شوند. البته باید توجه داشت این آمار بالای فوتی مربوط به  بیمارانی است که تست کرونا در آنها مثبت شده است. از همان ابتدا می دانستیم که این تست در 50 درصد موارد ممکن است منفی باشد و طبق گفته ی دانشمندان درصد مثبت شدن تست پی سی آر می تواند در سوش دلتا  کمتر از این باشد. پس متاسفانه آمار فوتی ها بیشتر از این حرفهاست. این در حالی است که هنوز چشم اندازی از واکسیناسیون گسترده وجود ندارد و حتی اگر الان هم دولت بخواهد در حجم بالا واکسیناسیون را انجام دهد بسیار طول خواهد کشید تا اثرات مثبت آن مشخص شود و در این بازه زمانی کماکان باید شاهد فوت تعدادی بیشتری از هموطنانمان باشیم. اکنون اثرات مثبت واکسیناسیون بخوبی مشخص شده و نشان داده شده که واکسن ها می توانند در درصد بالایی از مرگ و میر بکاهند. متاسفانه به نظر می رسد هنوز که هنوز است مسئولین ما اعتقادی به این موضوع نداشته و هیچ عزم راسخی برای این حرکت ملی دیده نمی شود. از واکسن های ایرانی هم خبری نیست. شاید بهتر است بگوییم وضعیت همین هست که هست. باید این شرایط بد را بپذیریم و ببینیم در این شرایط فوق بحرانی چکار می توانیم بکنیم تا از میزان قربانی شدن بیماران بکاهیم.البته این در شرایطی است که تخت خالی نداریم بیمارستانها با بیشترین ظرفیت پر شده اند.کادر درمان خسته و فرسوده است و کشور از لحاظ دارو و تجهیزات در مضیقه می باشد. شاید بهترین کار در این شرایط رعایت تمهیدات ایمنی و توصیه های بهداشتی باشد. چند روز پیش که از بیمارستان به خانه بر می گشتم از جلوی یک آب میوه فروشی رد شدم. صف طولانی از آدمها بدون رعایت هیچ گونه پروتکلی فقط ترس و وحشت را در دل من بیدار می کرد. اگر این افراد به خودشان رحم نمی کنند حداقل به کادر درمانی رحم کنند که دیگر توانش را از دست داده است. احساس می کنم از هر لحاظ به یک بن بست رسیده ایم. از سویی حاکمیت بدلیل عدم تدبیر و اعدم وجود نگاه کارشناسی نمی داند که چکار انجام دهد، از سوی دیگر بنظر می رسد حتی هیچ اراده ای نیز برای تغییر شرایط فعلی ندارد و بدلیل وضعیت نابسامان اقتصادی مردم نمی خواهد که با تمهیداتی همچون قرنطینه و یا تعطیلی شهر ها نارضایتی مردم را از این بیشتر نماید.انگار همه چیز به این امید  که مشکلات خودبخود حل شده و وضعیت بهتر از این شود به حال خود رها شده اند. غافل از این که این کار فقط دارد جامعه ما را به آزمایشگاهی بزرگ بدل می کند تا میزان کشتار مردم توسط یک ویروس در آن  بخوبی مشخص شود. ویروس کرونا خارج از امیدها و آرزوهای ما عمل می کند. سویه های جدید آن در چنین جامعه ای که هیچ گونه دفاعی در برابر این دشمن زیرک انجام نمی دهد براحتی جهش می یابند و افراد زیادی را یکی پس از دیگری از بین می برند. آنطور هم که بنظر می رسد سیر طبیعی ویروس سیری خود بخود محدود شونده نبوده و حتی ایمنی دسته جمعی و گله ای هم نمی تواند راه حلی محسوب شود. راه حل فقط در اقدامات کارشناسانه برای جلوگیری از اشاعه ی ویروس است که در صدر آن واکسیناسیون وسیع و موثر می باشد. نمی دانم از این به بعد باید منتظر چه چیزی باشیم؟ آیا ممکن است سوش های دیگر این ویروس جهنم سوزان تری را بوجود آورند؟ در آن صورت دیگر فداکاری کادر درمان نیز نمی تواند کاری پیش ببرند. همه فرو خواهند افتاد.